Speelplek

Tun en ik hebben het oorspronkelijke pad aan de anderekant, Meduse de Soleil helemaal vrij gemaakt en nu is er een brede boulevard ontstaan. De braam is weg, het stroompje is zichtbaar en er is haast een paradijselijk plekje herezen.

De Wip

Afrikaanse ligstoel

Jeroën de acrobaat heeft weinig nodig


Maar voor de kleintjes onder de 50 kilo is er een rode schommel

De eerste dakpannen eraf

Weer of geen weer we moeten uiteindelijk toch eens beginnen met het dak.

Er komt dakbeschot op met nieuwe betonnendakpannen met coating.

Allen balken moeten eerst worden uitgelijnd.

Aan de binnen kant komt isolatie.

Dit wordt slaapkamer.

Bufo bufo

Na het zagen en sjouwen heb ik een verrukkelijke watermeloen gegeten, de vrucht die in de hitte de dorst lest. Heerlijk die pitjes (lijken net volwassen teken) via de tong zo ver mogelijk in het gras spugen. Tijdens deze in mezelf gekeerde bezigheid, viel mijn in oog in een ander oog, dat van een honingbruine pad. Hij zat daar stil dichtbij mij en durfde niet meer te bewegen. Gister overkwam me het zelfde met een springkikker (Rana dalmatina). Dus ik keek naar de pad (was het wel een pad? Hij had geen wrattenhuid!) en de pad hield mij in de gaten. Zouden hier de sprookjes zijn geboren, verveelde prinsesjes die denken dat het beestje voor hen blijft zitten als teken van uitverkorene, betovering of geheime boodschap. Maar hoe komt zo een snoezig meisje er nou bij om haar teren lipjes op het beestje te tuiten, en warempel daar staat de prins. Zou dat komen omdat sommige kikkers en padden gifstoffen afscheiden die een hallucinogeen effect geeft? Hoe prinseserig ik me ook voel hier op ons landgoed ik besluit de pad niet te kussen. Ook al is hij even weg ik heb mijn prins natuurlijk al.