donderdag 27 augustus 2009

bewijs foto's

Zo als ik al zei: de top laag van cement op het beton. Nu af. Nou ja... het gedeelte boven de kelderruimte.
spiegeltje strak!

het nieuwe gekapte gedeelte.

de berg (afval).

dinsdag 25 augustus 2009

Bezig



De kermisklanten zijn weer vertrokken, de tipi’s van het vakantiekamp zijn afgebroken, het onweer is vannacht losgeknald en wij zijn weer begonnen aan ons werkzaamheden. Het maken en storten van beton en het kappen en zagen van bomen, vertrouwt in de regen. Het heeft wel weer wat zo aan de slag, het huisje moet toch stukje bij beetje afgemaakt worden. Het is ons werk en ook wij moeten door, maar het is ook een beetje treurig dat dit alweer het einde is van de hele mooi zomervakantie.

maandag 17 augustus 2009

Takkies Bevrijdingfront



Vandaag heb ik alle 55 takkies vrij gelaten. Ze zijn al groot en volwassen, dat betekend dat ze heel veel verse blaadjes klimop willen eten, elke dag het liefst vers water willen en misschien nog wel het meest schrikbarende, wel 300 eitjes per volwassen leven kunnen leggen, dat zijn dus meer dan 15.000 takkies dadelijk in ons huis, nee dit gaat te ver.
Vandaar dat vandaag het Takkies Bevrijdingfront eigenhandig is opgetreden tegen het nog langer kooien van takken en dat het actiefste en enige lid van deze actiegroep, een goed plekje met heel veel klimop heeft uitgezocht en ze op pad naar het avontuur in het echte vrije leven heeft gezet.





daaaaaag lieve takkies, veel plezier

donderdag 13 augustus 2009



Toen we terug kwamen van Holland stond het gras een meter hoog dus hebben we meteen de debrousaeusse gepakt om het weer gangbaar te maken. Maar op de borders van onze eerst zo kale landingsbaan stond het nu vol met bloeiende hennepnetel. Niets te zien van de veldbloemen die ik een maand geleden nog gezaaid had op de lege zandhoop. Hennepnetel, hennepnetel en hennepnetel stonden elkaar te verdringen op elke centimeter. Hennepnetel is niet zo spannend als de naam doet vermoeden. Het is een lipbloemige met een klein paars bloempje en net als alle woekeraars hier, prikt het. Niet onoverkomelijk maar toch….
Als er niet zo een geweldige dartelende en zoemende zwerm van vlinders, hommels en bijen boven hing waren de stengels van deze stugge planten ook door de messen van de maaier een kopje kleiner gemaakt. Maar het was een genot om naar te kijken al die bezige vlinders bloemetje in en uit, en ook onze mooie kolibrie vlinder zat erbij. Welkom zeiden zij.