In de brievenbus lag een briefje dat er een postpakket voor ons was bezorgd door TNT die te groot was voor de brievenbus. Op naar het postkantoor vertelde de altijd vriendelijke vrouw dat het niet bij hun lag, nee TNT had een eigen depot. Op het vlinderbriefjes zoals dat hier heet stond inderdaad het adres in Egletons en omdat we toch voor de rijschool daar heen gingen konden we net zo goed het pakket ophalen. Te groot voor de brievenbus. Ik had niets besteld. Waarschijnlijk, mijn ogen twinkelde, een kerstcadeau. Eenmaal de goede straat te hebben gevonden zijn we wel drie x heen en weer gereden. Geen oranje letters te zien van TNT. Nog een x goed op het vlindertje kijkend zag ik dat het nummer 1 moest zijn op de hoek bij de rotonde. De wasserette! De lavanderie zoals dat hier heet was open maar de afhaal balie was dicht, met een briefje op de deur, over 10 minuten ben ik terug. Na tien minuten wachten in de altijd warme en naar zeepruikende ruimte met een loom tempo de Franse roddelbladen te hebben doorgenomen bleek de balie in het andere gebouwtje nog altijd dicht. Dan maar even genieten in de lekkerste bakkerij uit de buurt waar je ook kan eten en drinken. Thee met slakken quiche graag, voor meneer een koffie zwart. Na het betalen de stoep weer op, de kou sneed ons oren af. Op de stoep voor de lavanderie stond een rode auto, goed teken. De deur ging open, tussen alle turkentassen met schone geperste lakens en handdoeken in stond ons postpakket. De mevrouw wist meteen waar voor wij kwamen, tuurlijk! Nooit van mijn leven heb ik een postpakket uit de wasserij gehaald, blij en nieuwsgierig hebben we er in gekeken, uit Holland drie flessen wijn uit de Rhône, die weer alle drie iets dichter bij huis zijn voor ze verdwijnen in ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten