Eend der dingen, deze zeer fraaie handbewerkte eend heb ik gekregen van mijn lieve vader als dank dat hij bij mij mocht logeren toen we nog in Nederland woonde en hij al een lange tijd in Frankrijk.
De eend kwam uit Indonesië, zij heeft lang bij ons op tafel gestaan tot dat onze schotelontvangst het niet meer deed omdat Namousia in haar behoefte aan warmte steeds op de decoder kroop om daar behaaglijk op te krullen voor de nacht, toen wijzelf terug kwamen uit Indonesië om de koude lange Correze winter te ontvluchten bleek bij het open maken van het doosje dat het vol met troep van buiten, haren en vloeistoffen was gevuld die door de ventilatie spleetjes waren gevallen elke keer als Namousia weer op de decoder was gekropen en waar de printplaatjes aanzienlijk waren aangetast die normaal gebruik dus onmogelijk maakte. Mijn lieve slimme technische en geduldige Jerohero heeft dit verholpen en blij konden wij weer kijken naar het spannende Filmnet en Het Journaal uit Nederland. Als voorzorgmaatregel heb ik toen de eend ervoor gezet wat er voor moest zorgen dat er voor het poesje geen plaats meer was. Maar ja wij waren er weer, warme schoten en al snel kwam de super hete lente vroeg in dit jaar, tot een week geleden stond de eend er nog wel maar een beetje stoffig en vergeten tot een paar dagen geleden ik s’ochtens de trap afkwam en de eend met een beroken nek en snavel op de grond zag liggen, ahhhhh. Het kleine Marokkaanse zwarte mormel had de honingbruine Balinese schoonheid van haar plaats geduwd. Doodslag door schuld. Ik had haar kunnen plakken maar dat heb ik niet gedaan, ik heb haar een mooie crematie gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten