Daar kan HAK niet tegenop.

Na dat we de boom hadden geamputeerd lagen de appeltjes voor het oprapen. Iets van koesteren en ter nagedachtenis van de vruchten waar de boom een zomer lang zo haar best op had gedaan was ik haar wel verschuldigd. Dus hebben we twee emmers vol meegenomen.
Om de zon die voor mij weer voluit aan het schijnen was niet te beledigen ben ik op het bankje gaan zitten en ben gaan schillen en snijden tot de grote rijstpan gevuld was. De vele mensen die door het warme weer, franse herfstvakantie en marktdag langs kwamen in hun auto hadden grote bewondering voor mijn ijver en knikte goedkeurend. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt mijn plekje in het dorp veroverd heb.
De kleine verbazend mooie blanke stevige appelvlees stukjes zijn met wat water, citroensap, kaneel, gember, kardemon en schepje rietsuiker 15 minuten op het vuur gezet met als resultaat mijn eerste, o zo lekker ruikende appelcompote. Potten gevuld. Klaar. Waar ik drie jaar mee moet doen want zo lang duurt het minstens voor dat de verminkte appelboom weer wat vruchtbare lentebloesem krijgt.

Appeltje met pokdalig schilletje, zelfde appeltje zonder schil, prachtig!

Chop,chop,chop appeltje in een pot.