Gister had ik opeens veertig kinderen aan de deur, het begon met één maar het bleek een hele zwerm te zijn. De mooie verklede kinderkes vierden de overgewaaide Halloween. Het eerste kleine mannetje met zijn witte gezicht gromde, Gggrrrrrrrr en kromde zijn handjes daarbij en zei een paar tellen later poeslief met een lachje en vragende ogen
‘un bonbon’?
Tja… , behalve een pot oude uitgedroogde dropjes uit Holland had ik eigenlijk niets voor die kids, zielig hè. Maar hij zei heel dapper, c’est ne pas grave’. Negenendertig andere geschminkte ogen staarde me aan alsof ik het spook vandaag was en fladderde daarna weer in een paar seconden weg.
Tja… , behalve een pot oude uitgedroogde dropjes uit Holland had ik eigenlijk niets voor die kids, zielig hè. Maar hij zei heel dapper, c’est ne pas grave’. Negenendertig andere geschminkte ogen staarde me aan alsof ik het spook vandaag was en fladderde daarna weer in een paar seconden weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten