Aannemer?

Jeroen begon zich te realiseren dat de totale verbouwing toch wel een hélè zware klus in zijn eentje zou worden en al is. Het begon hem ook steeds meer tegen te staan en zag het meer en meer als verplichting van de dag om weer te beginnen aan de zware arbeid. Dit maakt mij niet gelukkig begreep hij en mijn lichaam trekt het niet.

We hebben er nog aangedacht het alles te verkopen in MC en ergens anders iets kant en klaars te kopen! Maar we vinden het toch ook wel zonden om het hier op toegeven en na zo’n ongelofelijke mooie lente en zomer heeft de Corrèze toch wel ons hart gestolen.

Weet je wat, zeiden we tegen elkaar. We besteden gewoon het zware werk uit. Ik heb wat aannemers benaderd per mail, er is een adviseur, (een Franse dorpsgenoot) komen kijken en we hebben over de situatie na gedacht. Al pratend en denkend met andere zijn we tot een slotsom gekomen dat we heel de uitbouw met keuken en klompenhok, wc met washok, dakterras met glazen schuifpui, de dakkapellen achterwegen laten en gewoon het weer bij ons oude overzichtelijke plan houden. Het oorspronkelijke huisje houden zoals het is en sterk en mooi maken. Het was eigenlijk een hele opluchting om het weer simpel te houden.

Het scheelt ook nog een hoop werk, tijd en geld. De authenticiteit van het oorspronkelijke huisje laten we bestaan en voor ons twee is het meer dan perfect.

We gaan de toegangsporten en het herstel van de schuurgevel uitbesteden en de rest doen we voorlopig zelf.